In 2019 viert Da Capo zijn 20-jarig bestaan. In enkele speciale bulletins willen we even teruggaan in de tijd en het licht laten schijnen op de geschiedenis van Da Capo. Aflevering 3 – Johan van Lierop
Op naar het eerste lustrum
Het gaat goed met Da Capo. Bestuurlijk valt het orkest onder SWO, waardoor werkzaamheden voor een deel gedaan worden door SWO. Denk aan contributie-inning en public relations. Da Capo heeft wel een werkgroep die de zaakjes intern regelt. Daarin zitten in de eerste jaren Jan Philipsen, Piet Bakker, Ad van schalen, Theo v.d. Vossenberg en Arnold Rovers. Aanvankelijk rouleren de taken van voorzitter en secretaris. Theo houdt de presentielijsten bij. De werkgroep regelt optredens en vindt Annie Sonnemans bereid de kostuums te verzorgen. Jan Philipsen beheert het lief-en-leed-potje. Afspraak is, dat er voor optredens geen vergoeding gevraagd wordt. Ontvangt men toch een envelop, dan gaat die naar SWO (“ter dekking van onkosten”), maar al gauw komt het geld in het potje van Jan Philipsen. De contributie (geïnd door SWO) was eerst 25 gulden per jaar, gaat in 2001 naar 30 gulden, in 2002 naar € 15,00 (teruggerekend 33 gulden 06) en wordt in 2003 € 18,00.
In 2003 komen er enkele onverwachte veranderingen: In maart stopt Carien Meeuwis met haar werk voor Da Capo en in september van dat jaar legt Ad van Schalen het voorzitterschap en lidmaatschap van de werkgroep neer. Gelukkig wordt al snel een nieuwe voorzitter gevonden in de persoon van Toos Bijnen. Zij is geen spelend lid, maar wil wel besturen. Onder haar leiding blijft de werkgroep functioneren.
Met het ledenaantal gaat het crescendo, zoals op de eerste staatsiefoto’s (mei 2002) te zien is. Werd er op de eerste repetitie in 1999 gestart met vijf mensen, in de eerste jaren van het nieuwe millennium groeit dat tot 10 begin 2000, 18 in 2001, 22 in 2002, 25 in 2003 tot 26 in 2004. Vorige keer noemden we namen van de leden t/m het jaar 2000. Daar kwamen in de jaren tot 2004 nog bij: Frans Nettenbreijers (klarinet; later trompet), Janus Loomans (bekkens), Koos Peters (bariton), Tonny Cortenbach (klarinet), Piet Slegers (grote trom), Jac Gielissen (alleen even in 2002; klarinet), Harrie Loomans (tuba), Karel Verberne (tuba), Tineke Kramer (klarinet), Rita Hilgers (klarinet), Jac Gerardts (bas es), Dulf Schenkelaars (altsaxofoon) en Frans van den Heuvel (kleine trom).
Muzikaal gaat het ook goed. Er zijn volop optredens tot wel veertien in een jaar. Die variëren nogal. Piet Bakker houdt alles keurig bij in lijsten. Een greep daaruit: Uitwisseling met The Old-timers in Nuenen, Carat-paviljoen in Helmond, kerstconcert in Beiaardmuseum Asten, uitwisseling met Groot-Someren in de Ruchte, zomermiddagconcert bij fietsdriedaagse bij café Eijsbouts in Ommel, zomeravondconcert bij café Lommus in Heusden, opluistering van een jubileum in café De Zwaan in Beek en Donk, uitwisseling met Reprise in Asten, opluisteren Gouden Bruiloft van Jan en Liny Philipsen in zaal Van Hoek enz.
Helaas zijn er ook minder vreugdevolle gebeurtenissen waarbij Da Capo acte de presence geeft. Uit het archief van Piet Bakker:
“Niet alleen gezelligheid maar ook droefheid kwam in het orkest Da Capo opdagen. We hebben vroegtijdig afscheid moeten nemen van Willy Bakker. Hij was vanaf 1999 tot begin oktober 2001 onze grotetromslager. Hij overleed door ziekte op 25 oktober 2001. Frans Verdeuzeldonk hanteerde vanaf 1999 met succes de kleine trom. Hieraan kwam op 31 augustus 2003 plotseling een einde, toen hij op een fietstocht geschept werd door een automobilist. Ook nu was de verslagenheid groot, bij familie, maar ook bij onze orkestleden. Beiden zijn met passende muziek naar hun laatste rustplaats begeleid. Dankbaar voor hun inzet zullen zij in onze herinnering blijven voortbestaan.”
In de loop der jaren zullen meer leden ons ontvallen. Maar, hoe triest dit ook is, Da Capo blijft bestaan en zal in 2004 zijn eerste lustrum vieren.
